Η δημιουργία κινήτρων, το μαθησιακό στυλ και η ενδυνάμωση της φωνολογικής επίγνωσης του παιδιού με δυσλεξία συνθέτουν ένα δυναμικό τρίπτυχο στο πλαίσιο προγραμματισμού παρέμβασης στη σχολική τάξη.

Τα κίνητρα είναι μοχλός που ωθεί το άτομο να προσπαθήσει για να τα καταφέρει. Η έλλειψη κινήτρων των παιδιών με δυσλεξία, καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, οδηγεί τα παιδιά αυτά, σε μια παθητική μάθηση και σε καταστάσεις έντονου άγχους. Το κίνητρο, σύμφωνα με έρευνες που έγιναν σε παιδιά, είναι επίκτητο, δηλαδή μπορεί να αναπτυχθεί και να καλλιεργηθεί.

Υπάρχουν δύο ειδών κίνητρα: τα εξωτερικά και τα εσωτερικά. Τα εξωτερικά αφορούν και συνδέονται με συγκεκριμένες εξωτερικές ανταμοιβές που βρίσκονται έξω απ’ το παιδί. Τα εσωτερικά κίνητρα αντίθετα, καλλιεργούν αισθήματα αυτό-ενίσχυσης και ικανοποίησης ως αποτέλεσμα καινούριων γνώσεων και εμπειριών και συνδέονται με την προσωπικότητα και τα ενδιαφέροντα του μαθητή. 

Παράγοντες όπως είναι η τύχη, η ευκολία του έργου που πέτυχε, η βοήθεια από τους άλλους, αποδίδεται σε εξωτερικούς παράγοντες Αυτό δείχνει την χαμηλή αυτοεκτίμηση του παιδιού, αφού δεν θεωρεί ότι πέτυχε επειδή το ίδιο διάβασε, προσπάθησε και τελικά τα κατάφερε. Από την άλλη, αποδίδει την αποτυχία του σε εσωτερικούς παράγοντες που δεν μπορούν εύκολα να αλλάξουν, όπως είναι οι ικανότητες του και η προσπάθεια του να επενδύσει στο συγκεκριμένο έργο, θεωρώντας πάντα ότι θα αποτύχει και προκαλώντας έτσι πολλές φορές την αποτυχία του από μόνο του.

Οι μαθητές με δυσλεξία μπορούν να πετύχουν το τρίπτυχο στο πλαίσιο προγραμματισμού παρέμβασης στη σχολική τάξη αρκεί να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Το πρόγραμμα πρέπει να προσαρμόζεται στο μαθησιακό τους ρυθμό , στα ενδιαφέροντα και στις ανάγκες τους, να συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία της μάθησης , να διδάσκονται λειτουργικές γνώσεις και δεξιότητες με μικρά βήματα να λαμβάνουν απλές , μεμονωμένες οδηγίες και να χρησιμοποιούν χειροπιαστό υλικό και υποστηρικτική τεχνολογία. 

Επίσης πολύ σημαντικό είναι να έχουν άμεση ανατροφοδότηση και να ενισχύεται η αυτοπεποίθηση τους. Όταν λέμε φωνολογική επίγνωση εννοούμε την προχωρημένη φωνολογική ικανότητα του παιδιού να έχει ακριβή ακουστική αντίληψη όλων των φθόγγων ή φωνημάτων που υπάρχουν σε μια λέξη που ακούν (Στασινός, 2009). Είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη της αναγνωστικής ικανότητας των παιδιών να μπορούν να αναλύουν τις προτάσεις σε λέξεις, τις λέξεις σε συλλαβές και τις συλλαβές σε φωνήματα. 

Τα παιδιά με δυσλεξία δεν έχουν αναπτυγμένη την φωνολογική επίγνωση και πρέπει το παρεμβατικό πρόγραμμα να εστιάσει σε αυτή την έλλειψη. Το µεγάλο ενδιαφέρον για τις ικανότητες φωνολογικής επεξεργασίας, δεν έγκειται μόνο στην κατανόηση της προφορικής γλώσσας, αλλά διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην εκµάθηση της ανάγνωσης, της γραφής και της ορθογραφίας, ιδιαίτερα στις γλώσσες µε αλφαβητικά συστήµατα γραφής, καθώς επίσης και στα µαθηµατικά (Στασινος, 2009).Επίσης, ο όρος «μαθησιακό στιλ» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις ατομικές διαφορές στη μάθηση. Βασίζεται στην παραδοχή ότι κάθε άτομο έχει ένα μοναδικό, διακριτό τρόπο να μαθαίνει. 

Το μαθησιακό στιλ αναγνωρίζεται σαν μια πολυδιάστατη έννοια η οποία είναι συνάρτηση των γνωστικών διαδικασιών ,της προσωπικότητας, του κοινωνικού πλαισίου και των φυσιολογικών παραμέτρων.

Οι παραπάνω διαστάσεις καθορίζουν τους τρόπους με τους οποίους το άτομο μαθαίνει.

Βιβλιογραφία:

Στασινός, Δ.Π. (2009). Ψυχολογία του λόγου και της γλώσσας. Ανάπτυξη και παθολογία. Δυσλεξία και λογοθεραπεία. Αθήνα: Gutenberg

Πηγή:http://www.edu-special.com/#!exatomikeymeni-parembasi/cs46