Μία
από τις πιο συνηθισμένες αντιδράσεις ενός βρέφους κατά την περίοδο μεταξύ 8-12
μηνών, στην οποία αρχίζει και προσκολλάται σε ένα συγκεκριμένο άτομο και
συνήθως στη μητέρα, είναι το άγχος και η αβεβαιότητα προς τα ξένα πρόσωπα. Όταν
ένα άγνωστο πρόσωπο πλησιάσει το βρέφος, στο προσωπάκι του θα διαγραφεί ένας
μορφασμός έντονης ανησυχίας, θα ψάχνει με το βλέμμα του να εντοπίσει τη μητέρα
του και μετά από μερικά δευτερόλεπτα θα αρχίσει να κλαίει. Το βρέφος μοιάζει να
βρίσκεται σε κατάσταση πανικού όταν είναι στην αγκαλιά ενός ξένου προσώπου, όσο
και αν προσπαθεί να παίξει με διάφορους τρόπους μαζί του, το βρέφος αντιστέκεται,
τεντώνεται και προσπαθεί να απομακρυνθεί.
Οι
γονείς αρχίζουν να ανησυχούν με αυτή την συμπεριφορά του βρέφους, καθώς 7 μήνες
συνήθισαν ένα παιδί που χαμογελάει σε όλους και ανταποκρίνεται στα παιχνίδια
κάθε ξένου προσώπου. Ανησυχούν πως το βρέφος έγινε ξαφνικά ακοινώνητο και
απορούν με τις έντονες, φοβικές αντιδράσεις που έχει το βρέφος προς όλα τα
άτομα που δεν ανήκουν στο στενό του περιβάλλον.
Η αντίδραση αυτή βέβαια δεν εμφανίζεται σε όλα τα βρέφη με την ίδια
ένταση. Μερικά βρέφη δείχνουν μόνο μια επιφυλακτικότητα προς τα ξένα πρόσωπα,
ενώ άλλα αντιδρούν με έντονο κλάμα και δεν φεύγουν από την αγκαλιά του οικείου
προσώπου. Ο πιο κατάλληλος τρόπος να πλησιάσει ένα ξένο πρόσωπο το βρέφος είναι
σταδιακά, χρησιμοποιώντας χαμηλούς τόνους στην ομιλία και δημιουργώντας κάποιου
είδους επαφή παίζοντας ήρεμα μαζί του, να προσπαθήσει να το πάρει αγκαλιά ,
καθώς η ένταση της φοβικής αντίδρασης του βρέφους εξαρτάται από τον τρόπο που
θα το προσελκύσει το άγνωστο πρόσωπο.
