Όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος, δεν προσευχόμουν να γεννήσω ένα όμορφο μωρό.
Αυτό ίσως το ονειρευόμουν, αλλά το μόνο πράγμα που με απασχολούσε ήταν να γεννήσω ένα υγιές παιδί.
Έτρεμα στη σκέψη ότι μπορεί το μωράκι μου να είχε αυτισμό, σπαστικότητα, νοητική στέρηση. Έτρεμα, γιατί έχω ζήσει από κοντά τον πόνο της μάνας που κλαίει μερόνυχτα για τον ρατσισμό που δέχεται το παιδάκι της.
Οικογένειες διαλύονται γιατί δεν αντέχουν το βάρος…
Παιδιά ζουν σαν μπαλάκια, πότε στο ένα ίδρυμα και πότε στο άλλο γιατί δεν τα δέχονται στα σχολεία. Άνθρωποι τους συμπεριφέρονται σαν μιάσματα, σχεδόν τους φοβούνται και τους απεχθάνονται…
Κάθε φορά που συναντώ μαμάδες με αυτιστικά παιδάκια, διαλύομαι.
Πώς να περιγράψεις τον πόνο τους;
Αυτό ίσως το ονειρευόμουν, αλλά το μόνο πράγμα που με απασχολούσε ήταν να γεννήσω ένα υγιές παιδί.
Έτρεμα στη σκέψη ότι μπορεί το μωράκι μου να είχε αυτισμό, σπαστικότητα, νοητική στέρηση. Έτρεμα, γιατί έχω ζήσει από κοντά τον πόνο της μάνας που κλαίει μερόνυχτα για τον ρατσισμό που δέχεται το παιδάκι της.
Οικογένειες διαλύονται γιατί δεν αντέχουν το βάρος…
Παιδιά ζουν σαν μπαλάκια, πότε στο ένα ίδρυμα και πότε στο άλλο γιατί δεν τα δέχονται στα σχολεία. Άνθρωποι τους συμπεριφέρονται σαν μιάσματα, σχεδόν τους φοβούνται και τους απεχθάνονται…
Κάθε φορά που συναντώ μαμάδες με αυτιστικά παιδάκια, διαλύομαι.
Πώς να περιγράψεις τον πόνο τους;
Πώς να τον νιώσεις τη στιγμή που το δικό σου παιδί χαίρει
άκρας υγείας, παίζει με τα υπόλοιπα παιδάκια στην παιδική χαρά, πάει
καθημερινά στο σχολείο…
Αυτές οι μαμάδες, είναι σύγχρονες ηρωίδες και σε αυτές τις μαμάδες είναι αφιερωμένο το σημερινό μου post.
Αυτό που θα διαβάσετε, είναι το γράμμα που έγραψε η Κατερίνα για την καλή της φίλη που αγωνίζεται να μεγαλώσει
Αυτές οι μαμάδες, είναι σύγχρονες ηρωίδες και σε αυτές τις μαμάδες είναι αφιερωμένο το σημερινό μου post.
Αυτό που θα διαβάσετε, είναι το γράμμα που έγραψε η Κατερίνα για την καλή της φίλη που αγωνίζεται να μεγαλώσει