Παιδιά του πολέμου – Συρία
Γράφουν οι: Δρ. Πολύβιος Πρόδρομος, φιλόλογος και Γιώργος Γιοβάνης
Τα παιδιά του πολέμου
«Θυμάσαι
κόρη απ’το Τσέρρο,
την πατρίδα την αγαπημένη;
Όλα καταπράσινα, ήσαν πρώτα.
Μαύρες τώρα οι τρύπες από τις γαλαρίες».
Το παλιό αυτό τραγούδι των Άλπεων, θα μπορούσαν να το
ψελλίζουν και σήμερα τα παιδιά των εμπόλεμων περιοχών, παίζοντας ανάμεσα στα
συντρίμμια και σε διασταυρούμενα πυρά, μέχρι
να ακρωτηριαστούν ή ακόμη και να χάσουν τη ζωή τους.
Σήμερα στον κόσμο μετράμε περισσότερα από 86,7
εκατομμύρια παιδιά κάτω των 7 ετών, που έχουν περάσει ολόκληρη τη ζωή τους σε
ζώνες συγκρούσεων, σύμφωνα με τα στοιχεία της Unicef. Εκατομμύρια παιδιά
σχοινοβατούν ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, στις εμπόλεμες περιοχές του
πλανήτη. Ο πόλεμος παραβιάζει τα δικαιώματα των παιδιών: Το δικαίωμα στη ζωή,
στην οικογενειακή ενότητα, στην υγεία και στην εκπαίδευση, στην προστασία από
τη βία και τη κακομεταχείριση. Η Graca Machel τονίζει πως τα παιδιά που
έχουν χάσει την παιδική τους ηλικία εξαιτίας των πολέμων, δεν πρέπει να χάσουν
και το μέλλον τους.
Ο πόλεμος σημαδεύει το παιδί
Τα βλέμματά μας
τα τελευταία 5 χρόνια -είτε λόγω γειτνίασης, είτε λόγω προβολής από τα ΜΜΕ-
είναι στραμμένα στον εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στη Συρία. Η Δύση
-ακρωτηριασμένη ηθικά- αφού όπλισε τα χέρια της Αντιπολίτευσης (Ισλαμικό
Κράτος-ISIS και των Επαναστατικών Δυνάμεων-RFS), παρακολουθεί το έργο της
απαθής και ανήμπορη να αντιδράσει πλέον, έχοντας συνειδητοποιήσει και εμπεδώσει
για τα καλά, πως οι φαρέτρες που προσέφερε στην Αντιπολίτευση, περιείχαν τα
Πάρθια βέλη της. Ο Πολιτισμός μας ανέχεται όσα συμβαίνουν στον εμφύλιο της
Συρίας και εθελοτυφλεί προκλητικά για το
εάν τα κύρια θύματα αυτού του πολέμου είναι τα παιδιά. Τα παιδιά που αδυνατούν
να καταλάβουν τι είναι αυτό που οδήγησε στον άγριο αυτό πόλεμο, και για ποιο
λόγο να βιώνουν τη φρίκη του στο μεγαλείο της!
Πολλά από αυτά γεννήθηκαν μέσα στον πόλεμο και έμαθαν πως
με τη βία κατακτώνται όσα θέλουμε. Η επιθετική συμπεριφορά των μαθητών στα
σχολεία της Συρίας, σε ορισμένες περιπτώσεις, επιβεβαιώνει την πιο πάνω θέση. Για τα παιδιά αυτά το φαινόμενο του πολέμου
παύει να γίνεται κατανοητό ως απαράδεκτο φαινόμενο και γίνεται αντιληπτό ως
συνέχιση της ζωής με άλλα μέσα.
