ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΕΠΙΛΗΨΙA - Γράφει η Αθηνά Τεπετζή

Λίγα λόγια…                              

      Τι είναι η επιληψία;

Η επιληψία είναι μία χρόνια πάθηση που αποδίδεται σε κλινικά σύνδρομα και χαρακτηρίζεται από ηλεκτρικές εκφορτίσεις  των νευρώνων του εγκεφάλου, γνωστές κι ως επιληπτικές κρίσεις. Συνήθως εκδηλώνεται με κινητικές διαταραχές και θόλωση ή απώλεια συνείδησης.

Ο κίνδυνος εμφάνισης της είναι μεγαλύτερος στη παιδική-εφηβική ηλικία(3-5%) και σπανιότερα στους ενήλικες-γενικό πληθυσμό(0,5-1%).

Τα τελευταία χρόνια, συχνές μελέτες έχουν δείξει ότι με την κατάλληλη θεραπεία, υπάρχει πλήρης ίαση στα 2/3 των περιπτώσεων.

      Που οφείλεται;

Τα αίτια της νόσου μπορεί να είναι εκ γενετής ή επίκτητα. Μπορεί η επιληψία να οφείλεται σε βλάβες που έχουν προκληθεί στον εγκέφαλο κατά τον τοκετό, στην κληρονομικότητα ή στην έκθεση σε τοξικά. Μπορεί επίσης να οφείλεται σε:

•    Διαταραχές στον εγκεφαλικό ιστό

•    Αιματώματα

•    Αγγειακή δυσπλασία

•    Όγκο στα νεύρα

•    Υπογλυκαιμία

•    Βλάβη από τη λήψη φαρμάκων

•    Αλκοολισμό

•    Υποξυγοναιμία

•    Νόσος Alzheimer

•    Ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο

•    Εγκεφαλική αιμορραγία

•    Διακοπή αντιεπιληπτικών φαρμάκων

Ø  Συμπτώματα:

Τα κύρια συμπτώματα εμφάνισης της νόσου είναι:

•    Μυϊκοί σπασμοί

•    Οπτικο-ακουστικές ψευδαισθήσεις

•    Απώλεια μνήμης

•    Απώλεια ανάμνησης του συμβάντος της κρίσης

•    Τονικλονικοί σπασμοί

•    Σπασμοί στους βλεφαρικούς μύες (ανοιγοκλείσιμο ματιών)

•    Σιελόρροια

•    Δυσκολία ομιλίας

•    Τρίξιμο δοντιών

•    Αιφνίδια περίεργη συμπεριφορά

Πρώτη μέρα στο σχολείο… πρώτη φορά στο σχολείο…! - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου

Πρώτη μέρα στο σχολείο… πρώτη φορά στο σχολείο…!

 

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και αυτό γίνεται φανερό στα παιδιά που πρωταρχίζουν το σχολείο. Τόσο οι γονείς όσο και τα ίδια τα παιδιά νιώθουν αυξημένο άγχος και αγωνία για την αρχή αυτής της νέας πραγματικότητας. Πρόκειται για ένα θέμα που απασχολεί όχι μόνο τους μαθητές αλλά και τους γονείς. Με λίγη όμως θετική διάθεση, υπομονή και χωρίς να μας πιάνει πανικός, όλα θα κυλήσουν ομαλά. 

Τι πρέπει όμως να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν το παιδί τους; 

• Η προετοιμασία ξεκινά λίγες μέρες πριν. Καλό θα ήταν να γίνει μια επίσκεψη στο σχολείο πριν αρχίσουν τα μαθήματα για να έρθει το παιδί σε επαφή με το νέο του περιβάλλον. Έτσι δεν θα είναι τόσο τρομοκρατημένο για το που πάει και πως θα είναι εκεί και σίγουρα δεν θα απογοητευτεί σε περίπτωση που το φαντάζεται αλλιώς.
• Επιπλέον, οφείλετε να είστε ειλικρινής μαζί του. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μεταδώσετε το δικό σας άγχος για τον αποχαιρετισμό στο παιδί.
• Θυμηθείτε  πως ήταν η δίκη σας πρώτη μέρα στο σχολείο και  χρησιμοποιήστε σαν παράδειγμα ένα μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας –αν υπάρχει – ή ειδάλλως, τον εαυτό σας.

Πρώτη μέρα σε ένα νέο κόσμο κόσμο για το παιδί... τον παιδικό σταθμό! - Γράφει η Χριστίνα Κόνιαρη

Μία από τις πιο συνηθισμένες αντιδράσεις ενός βρέφους κατά την περίοδο μεταξύ 8-12 μηνών, στην οποία αρχίζει και προσκολλάται σε ένα συγκεκριμένο άτομο και συνήθως στη μητέρα, είναι το άγχος και η αβεβαιότητα προς τα ξένα πρόσωπα. Όταν ένα άγνωστο πρόσωπο πλησιάσει το βρέφος, στο προσωπάκι του θα διαγραφεί ένας μορφασμός έντονης ανησυχίας, θα ψάχνει με το βλέμμα του να εντοπίσει τη μητέρα του και μετά από μερικά δευτερόλεπτα θα αρχίσει να κλαίει. Το βρέφος μοιάζει να βρίσκεται σε κατάσταση πανικού όταν είναι στην αγκαλιά ενός ξένου προσώπου, όσο και αν προσπαθεί να παίξει με διάφορους τρόπους μαζί του, το βρέφος αντιστέκεται, τεντώνεται και προσπαθεί να απομακρυνθεί.

Οι γονείς αρχίζουν να ανησυχούν με αυτή την συμπεριφορά του βρέφους, καθώς 7 μήνες συνήθισαν ένα παιδί που χαμογελάει σε όλους και ανταποκρίνεται στα παιχνίδια κάθε ξένου προσώπου. Ανησυχούν πως το βρέφος έγινε ξαφνικά ακοινώνητο και απορούν με τις έντονες, φοβικές αντιδράσεις που έχει το βρέφος προς όλα τα άτομα που δεν ανήκουν στο στενό του περιβάλλον.  Η αντίδραση αυτή βέβαια δεν εμφανίζεται σε όλα τα βρέφη με την ίδια ένταση. Μερικά βρέφη δείχνουν μόνο μια επιφυλακτικότητα προς τα ξένα πρόσωπα, ενώ άλλα αντιδρούν με έντονο κλάμα και δεν φεύγουν από την αγκαλιά του οικείου προσώπου. Ο πιο κατάλληλος τρόπος να πλησιάσει ένα ξένο πρόσωπο το βρέφος είναι σταδιακά, χρησιμοποιώντας χαμηλούς τόνους στην ομιλία και δημιουργώντας κάποιου είδους επαφή παίζοντας ήρεμα μαζί του, να προσπαθήσει να το πάρει αγκαλιά , καθώς η ένταση της φοβικής αντίδρασης του βρέφους εξαρτάται από τον τρόπο που θα το προσελκύσει το άγνωστο πρόσωπο.

Άγχος στην παιδική ηλικία

Το άγχος ορίζεται ως την αντίδραση του ατόμου απέναντι σε μια απειλή είτε εσωτερική είτε εξωτερική ακόμα κι αν αυτή είναι πραγματική ή φανταστική. Είναι η αντίδρασή του όταν αντιλαμβάνεται (συνειδητά ή ασυνείδητα) ότι οι δυνατότητές του δε μπορούν να ανταποκριθούν στην ένταση που προκαλείται από αυτό που αντιλαμβάνεται ως απειλή.

1η ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ Γ.Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ "Η Ψυχική Υγεία Κραυγάζει"

1η ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ Γ.Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ 

"Η Ψυχική Υγεία Κραυγάζει"

Πρόγραμμα:

http://www.mamatsio.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=651&Itemid=72 

«Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες» - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου

«Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες»

Περίπου το 12-15% του μαθητικού πληθυσμού εκδηλώνει κάποια μορφή μαθησιακής δυσκολίας κατά τη διάρκεια της σχολικής του πορείας. Με τον όρο «Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες» ορίζουμε μία κατάσταση με διαφορετικά χαρακτηριστικά – συμπτώματα ανά ηλικία. Οφείλουμε να την διακρίνουμε από τον ευρύτερο όρο «Σχολικές Δυσκολίες» που μπορεί να αφορά αισθητηριακά προβλήματα, προβλήματα διαχείρισης της γλώσσας, οικογενειακά προβλήματα (π.χ. διαζύγιο, θάνατος) που επηρεάζουν την σχολική επίδοση κ.ά.

Γενικά χαρακτηριστικά – ενδείξεις παιδιών με Ε.Μ.Δ.:

• «αδικαιολόγητη» δυσκολία σε κάποιους μαθησιακούς τομείς,
• δυσκολία επεξεργασίας συγκεκριμένων πληροφοριών ή τομέων (θετικές, θεωρητικές επιστήμες),
• η «τυπική – παραδοσιακή» διδασκαλία και η επανάληψη δε λειτουργούν στο παιδί,
• δεν υπάρχει κανένα νοητικό, οργανικό ή νευρολογικό πρόβλημα,
• η μαθησιακή του συμπεριφορά αλλάζει από ηλικία σε ηλικία.

Μορφές – Τύποι Ε.Μ.Δ.:

• Δυσλεξία,
• Δυσκολία στη Γραφή,
• Δυσκολία στην Ορθογραφία,
• Δυσκολία στα Μαθηματικά,
• Ειδική Διαταραχή του Λόγου (ειδική δυσκολία στην οργάνωση – επεξεργασία και παραγωγή του προφορικού λόγου),
• Μεικτές Μαθησιακές Δυσκολίες.

Πρόληψη και έγκυρη Διάγνωση – Προσχολική Ηλικία:

• ελέγχουμε τις ικανότητες αυτοεξυπηρέτησης του παιδιού, δίνοντας προσοχή τόσο στο που το ίδιο δυσκολεύεται, όσο και στο που ανταπεξέρχεται,
• εστιάζουμε στην ψυχοκινητική, γλωσσική και γνωστική (οπτική και ακουστική) ανάπτυξή του, που αποτελούν σημαντικούς τομείς για την μετέπειτα εξέλιξή του,
• παρατηρούμε τις κοινωνικές δεξιότητες του παιδιού (π.χ. σχολείο, παρέα, βόλτα), την συμπεριφορά του γενικότερα, αλλά και ειδικότερα στο παιχνίδι (στο πώς παίζει μόνο του, αλλά και στο πώς παίζει με τους φίλους του).

Πρόληψη και έγκυρη Διάγνωση – Σχολική Ηλικία:

• επίσκεψη σε ειδικό θεραπευτή σε περίπτωση που διακρίνουμε κάποια δυσκολία από την πλευρά του παιδιού, ακόμη και αν αυτή θα είναι στο επίπεδο της πρόληψης,
• κατανόηση κατάστασης, κυρίως από την πλευρά που το βιώνει το παιδί και πως το ίδιο αντιμετωπίζει τις δυσκολίες του και όχι μέσα από την οπτική γωνία των γονέων που συνήθως αρνούνται την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης κατάστασης ή πιέζουν το παιδί να ανταπεξέλθει με τον όποιο τρόπο στα όσα του ζητούνται,

ΑΠΩΛΕΙΑ: Πως τη βιώνει η παιδική ψυχή; - Γράφει η Χριστίνα Κόνιαρη

ΑΠΩΛΕΙΑ: Πως τη βιώνει η παιδική ψηχή; - Γράφει η Χριστίνα Κόνιαρη 

Συχνά όλοι μας, χωρίς τα μικρά παιδιά να αποτελούν εξαίρεση, βιώνουμε καταστάσεις απώλειας όπως ο θάνατος. Όσοι βρισκόμαστε κοντά στα παιδιά, συχνά ερχόμαστε σε δύσκολη θέση, καθώς αναρωτιόμαστε τι να πούμε και τι να κάνουμε για να στηρίξουμε το παιδί που θρηνεί. Νιώθουμε αμηχανία να μιλήσουμε στο παιδί για το θάνατο. Όταν μας ρωτάνε τι συμβαίνει συνήθως απαντάμε "ότι ο παππούς αναπαύεται σε έναν ωραίο κήπο, μέσα στα λουλούδια" , δεν τολμούμε ούτε να προφέρουμε τη λέξη θάνατος.

Η θλίψη είναι η αυθόρμητη, φυσική, αυτονόητη απάντηση του οργανισμού απέναντι στην απώλεια, μια τόσο φυσιολογική εκδήλωση όσο το παιχνίδι, το γέλιο, το κλάμα, ο ύπνος. Ταυτόχρονα ένα βαθύ συναίσθημα με τεράστια ενέργεια, που οφείλουμε να διαχειριστούμε για να μην " πνιγούμε στα δάκρυα μας". Η παρεμπόδιση διεξόδου ενός τόσου έντονου συναισθήματος μπορεί να έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στην ψυχοσωματική μας υγεία.

ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ.

Καθένας βιώνει με τον δικό του τρόπο την απώλεια. Ωστόσο, όλοι περνούν και πρέπει να περάσουν, μια μεταβατική περίοδο που ακολουθεί στάδια ανάλογα με εκείνα που διέρχεται κανείς αντιμετωπίζοντας τον θάνατο. Είναι η περίοδος του πένθους, μας βοηθάει να αποχαιρετήσουμε ό,τι χάσαμε, να γυρίσουμε στην πραγματικότητα και να συμβιβαστούμε μαζί της.